Over beren

Ze overwinteren trouwens vaak niet in holen, maar aan de voet van bomen.

Het zwangerschapsproces van beren is bijzonder. Als een vrouwtje in het voorjaar zwanger raakt, dan zal het embryo zich niet direct ontwikkelen. Alles hangt af van hoeveel de moeder aankomt in de zomer. Als ze genoeg heeft gegeten en voldoende gewicht heeft, zal de zwangerschap doorzetten. Heeft ze te weinig gewicht, dan wordt de zwangerschap afgebroken. Als de moeder in winterslaap gaat, dan worden de kleine beertjes (cubs) na ongeveer 9 weken geboren. Tijdens de bevalling is de moeder wakker. Hierna valt ze weer in slaap, waarna de kleine beertjes op zichzelf zijn aangewezen. Ze moeten dus zelf de tepel vinden om te drinken, terwijl moeder doorslaapt. In het voorjaar ontwaakt moeder waarna ze samen het hol verlaten. De kleintjes zullen de volgende winterslaap nog samen met hun moeder doen. Hierna zijn ze op zichzelf aangewezen. Mannetjesberen worden door de moeder weggejaagd om inteelt te voorkomen. De vrouwtjesberen worden in de omgeving geaccepteerd, maar ze blijven niet bij elkaar. Beren leven bijna altijd alleen.

Het hol van een beer voor de winterslaap bestaat vaak uit holle boom, of bevindt zich onder een boom. Beren leven trouwens bijna nooit in grotten. Om te kunnen overwinteren, eten ze in de zomer bijna 23 uur per dag. Ze eten vooral bessen. De hartslag van een beer maakt normaal gesproken zo’n 40 tot 70 slagen per minuut. Tijdens de winterslaap gaat dit terug naar slechts 8-12 slagen per minuut. De temperatuur van de beer zakt slechts 3 tot 7 graden. Beren zijn ultieme overwinteraars!